Een boekrecensie van Château Fatale van Ilja Gort.
Voor mijn werk bij het wijn veilinghuis Winefield’s begeef ik me met regelmaat in de meest indrukwekkende kelders, waar de duurste wijnen ter wereld in perfecte condities bewaard worden. Wie mijn vorige blog over het grootste wijnveilinghuis van Nederland gemist heeft; ik onderzoek het investeren in wijn.
Inspector Wine
Zo kwam ik op het spoor van wijnfraude, wat zo oud als de weg naar Rome is. Echter, wereldwijd neemt de wijnfraude toe. Namaakwijnen vormen hoe langer hoe meer een probleem. Ik heb het gevoel in een aflevering van CSI te zijn beland: scheermesjes, vergrootglazen, zaklampen… Echt alles wordt onderzocht: de kurk, de vezels van het label, de kleine putjes in het glas. Fraudeurs gaan namelijk steeds verder om een namaakfles echt te doen lijken.
Château Migraine is geen Château Margaux
De herkomstnamen voor wijn zijn namelijk beschermd. Zij mogen alleen gebruikt worden voor producten die daadwerkelijk uit de betreffende streek afkomstig zijn. Het zou immers niet eerlijk zijn als een wijnboer uit een ander gebied, met andere druiven een andere wijn produceert, maar door het gebruik van bijvoorbeeld ‘Château Margaux’ op zijn etiket, meelift op de goede reputatie van dit beroemde Château in de Bordeaux. Het gebruik van de herkomstbenaming is een exclusief recht en voorbehouden aan de producent uit een bepaald gebeid of de producent van een traditionele specialiteit.
Naast deze bescherming van herkomstbenaming, volgt ook bescherming van herkomstbenamingen uit het merkenrecht. Uit het merkenrecht volgt namelijk dat het niet is toegestaan om een merk voor een wijn te registreren dat een oorsprongsaanduiding bevat, terwijl het product niet uit het aangegeven gebied afkomstig is. Regelmatig komt het voor dat fraudeurs willen meeliften op de reputatie van zo’n beschermde herkomst naam.
Zij vervalsen het etiket, vullen een fles met druivensap en verkopen deze voor de prijzen van een originele fles. Een lucratieve business, zolang je niet gepakt wordt…
Aangestoken door deze donkere kant van wijn, besluit ik het nieuwste boek Château Fatale van Ilja Gort mee te nemen op vakantie. Ik vertrek met mijn twee kinderen naar kampeerterrein De Lievelinge waar ik mijn vaste plekje heb. Lezen, chillen, zwemmen, zonnen en rosé drinken natuurlijk! Alle ingrediënten zijn aanwezig voor een weekje ontspanning. Het boek is een echte aanrader. Al is het nóg lekkerder om wijn te drinken, dan om er over te lezen.
Ik besluit deze heerlijke Provence rosé, mijn ultieme favoriet, erbij open te trekken. Met mijn boek in de ene hand en mijn wijnglas in de andere, strijk ik neer op mijn badlaken vlakbij het zwemmeertje van de camping.
Wijnbaas Ilja Gort
Ilja Gort, wie kent hem niet? Een kleine introductie mag niet ontbreken. In 1994 kocht Ilja in Frankrijk het Château de la Garde: een vijftien hectare groot wijnbedrijf in de Bordeaux. Inmiddels heet het Château la Tulipe de la Garde en wonnen de ‘La Tulipe’-wijnen al vele prijzen op internationale wijnconcoursen. Ilja Gort was ook te zien in het tv-programma Wijn aan Gort bij Omroep MAX en in de succesvolle reeks Slurp-boeken beschrijft hij elk jaar zijn belevenissen op zijn wijnchateau.
Een korte samenvatting van zijn nieuwste boek Château Fatale
In dit spannende boek maakt journaliste Leonie Fougard jacht op de man die haar vriend vermoordde: de geheimzinnige wijnsmokkelaar Edelweiss Hardboiled. Leonie is journaliste bij Le Figaro. Als haar vriend op afschuwelijke wijze wordt vermoord, gaat zij op zoek naar de daders. Maar de opdrachtgever, een albinoneger genaamd Edelweiss, is een kopstuk uit de wereld van het grote geld en lijkt onaantastbaar. Leonie raakt verwikkeld in een internationaal netwerk van wijnfraude. Uit lijfsbehoud ondergaat zij een persoonsverandering die haar tot huiveringwekkende acties drijft. Samen met een deserteur van het Vreemdelingenlegioen en een wanhopige wijnboer rekent ze af met een bonte stoet aan tegenstanders. Uiteindelijk komt het tot een explosieve confrontatie met Edelweiss zelf en raakt het lot van alle hoofdpersonen op een dramatische manier met elkaar verbonden.
Het boek is goed opgebouwd en de personages zijn mooi beschreven. Het is een vernieuwend verhaal met een vleugje romantiek op de achtergrond… je proeft hem wel, de romantiek van de wijn en het Franse leven.
Opgeschrikt uit mijn boek door mijn spelende kinderen die uit het meer komen rennen met een zelfgemaakt wapen (!) van houten stokken, geslepen met een aardappelschilmesje, besluit ik de lichtheid weer even in me op te nemen. Leve de lichtheid op deze magische plek De Lievelinge. Hier is door creatieve samenwerking en met heel veel goede wil een paradijsje geschapen. Praktisch idealisme dat tot uiting komt in een relaxte sfeer, overal bos en een uitstekend restaurantje met een zonneterras. Ik besluit Château Fatale definitief dicht te klappen, ook omdat ik met vlagen af en toe iets te persoonlijk verwikkeld raak in de duistere kant van de wijn.
Spannende verhalen rond het kampvuur
Ik begeef me richting het terras, waar een kampvuur wordt aangestoken. Het is één van de weinige campings in ons land waar je nog een vuurtje mag stoken bij je tent. Overal staan stoere vuurschalen waar marshmallows worden verwarmd. Het duurt niet lang of mijn kinderen vragen of ik weer eens een spannend verhaal wil vertellen rondom het kampvuur. Ik begin te vertellen…
Er was eens een groep Utrechtse creatieve ondernemers met een droom: een eigenzinnige vrijplaats. Op deze vrijplaats heerst een serene rust, een groene oase met een verrukkelijk meer waar in gezwommen kan worden, met daaromheen inspirerende, ongewone en kunstzinnige verhuurunits. Tot het moment dat op een dag de rust verstoord wordt door een duistere wijnsmokkelaar, die zijn geheime voorraad wijn in het omliggende Lingebos verstopt heeft. Ik pak er de plattegrond van de camping bij en vraag ze de coördinaten van de geheime schuilplaats te ontcijferen. Met hier en daar een aanwijzing uit mijn verhaal komen ze uit vlakbij hun geheime hut in het Lingebos.
Als echte CSI-agenten lossen ze deze zaak van wijnfraude op. Met zaklampen in onze hand sluipen we door het donkere bos. Daar, in de door hun zelf aangelegde val met takken eroverheen, ligt een doos met de zojuist door mij genuttigde favoriete Provence rosé. Mijn jongste kijk me angstig aan, terwijl mijn oudste me een knipoog geeft en roept: ‘Proost mam!’
auteur: Leonie Mooijekind
bron: wijnspijs.nl
Share On